Summary
ÖVGÜ VE YERGİ TAVSİF ÖRNEKLERİ BAĞLAMINDA NÂBÎ’NİN SİYER-İ VEYSÎ ZEYİLLERİ
XVII. yüzyıl Klasik Türk Edebiyatı’nda nazımda olduğu kadar nesir alanında da çok önemli eserler kaleme alınmıştır. Veysî, Nergisî, Kâtip Çelebi ve Evliyâ Çelebi gibi şahsiyetler, yüzyılın en tanınmış nâsirleri olarak karşımıza çıkmaktadır. XVII. yüzyıl şair ve müelliflerinden olan Nâbî’nin iki yüzden ziyade farklı metni ihtivâ eden ve çoğu mektuplardan oluşan Münşeât’ı, Fetihnâme-i Kamâniçe’si, Tuhfetü’l-Harameyn’i, Zeyl-i Siyer-i Veysî ve Zeylü’z-zeyl-i Siyer-i Veysî’si en önemli mensur eserleridir. Bu çalışmada, nazmı kadar nesri de güçlü olan Nâbî’nin Siyer-i Veysî'ye yazdığı zeyillerinde İslâm dünyasında önder olarak kabul edilen Müslümanları tavsif ve İslâm dinine karşı olumsuz tutum ve davranış sergileyen gayr-i müslimleri tezyif ederken kullanmış olduğu sıfat ve teşbih örnekleri ele alınacaktır. Böylece müellifin fikir dünyasının üslubuna yansımaları ve Nâbî’nin zikredilen eserinden hareketle kendisine has duyuş ve düşünüşünün üslubundaki tezahürleri tespit edilecektir.
Keywords
Nâbî, Zeyl-i Siyer-i Veysî, Süslü Nesir, Övgü, Yergi.
